De intentie is goed. Echt. Je wilt als leidinggevende in de kinderopvang medewerkers stimuleren om in mogelijkheden te denken. Om regie te nemen, zich verantwoordelijk te voelen en in beweging komen. Dus stel je de vraag: “Wat kun je wél?

Hallo verbinding?

Stel je voor: Een medewerker meldt zich ziek. Jij neemt de telefoon op, hoort haar verhaal en de eerste vraag die je stelt is: “Wat kun je wél?”

Hoe goed bedoeld ook. De kans is groot dat die vraag níet als steunend of motiverend binnenkomt, maar juist zorgt voor weerstand. Er is geen verbinding op dat moment.

En zonder verbinding: geen veiligheid. En zonder veiligheid: geen eigenaarschap.

Waarom ‘wat kun je wél’ vaak te vroeg komt

De vraag “wat kun je wél?” is op zichzelf niet verkeerd. Maar de timingis cruciaal. Medewerkers willen zich niet ziekmelden. Zij willen zich graag fit en vitaal voelen. Als ze zich ziekmelden, is dat niet om je te pesten.

Wat ze nodig hebben op dat moment?

✅ Gehoord worden

✅ Duidelijkheid over wat er van hen verwacht wordt (en wat niet)

Medewerkers hebben kaders nodig

In een veilige werkomgeving zijn kaders essentieel. Niet als beperking, maar als veiligheid. Kaders geven houvast. Ze zeggen: dit is wat je van ons mag verwachten, en dit is wat wij van jou vragen. Vanuit die basis kunnen mensen weer gaan denken. Vanuit veiligheid ontstaat ruimte.

Als leidinggevende heb jij dus eerst iets te doen. Niet om het probleem op te lossen, maar om het een cultuur te creëren waarin medewerkers zich kwetsbaar op durven stellen. 

Wat doe je dan? 

In plaats van meteen te vragen “wat kun je wél?” is het belangrijk om eerst in verbinding te zijn met jezelf. Zorg dat je fysiek én mentaal aanwezig bent tijdens het gesprek en probeer hierbij uit het oordeel te blijven.

• “Actief luisteren” Wat zegt iemand écht
• “Wat heb je nodig in deze situatie?”
• “Wie heb je daarvoor nodig?

En pas als er veiligheid is kun je vragen: “Zullen we samen kijken naar wat er wél kan?”

Dan voelt de medewerker zich gehoord, niet gepusht. En komt die regie vanzelf, op een manier die duurzaam is.

Tot slot: regie komt niet door druk, maar door vertrouwen

Verantwoordelijkheid nemen is belangrijk. Zeker. Maar dat gebeurt niet als mensen zich bekeken, gecontroleerd of niet goed genoeg voelen. Het gebeurt wanneer mensen zich veilig voelen. En dat heeft tijd nodig. Veiligheid creëer je niet met één gesprek.

Dus de volgende keer dat je “Wat kun je wél?” op het puntje van je tong ligt. Stel jezelf eerst de vraag: “Wat heb ík te doen om te verbinden met mezelf en met de ander?”